Als je merkt dat je kind minder eet, piekert over voeding of maaltijden overslaat, dan voel je het vaak al: dit klopt niet. Maar tegelijk komt de twijfel.
Moet ik nu ingrijpen? Of maak ik het erger door er een punt van te maken?
Is structuur nodig? Of duw ik dan juist te hard?
Laat me meteen duidelijk zijn:
Bij beginnende eetstoornissen is wél structuur geven geen overreactie.
Het is leiderschap.
En ja ook liefde.
Een kind met een eetstoornis zit vast in een storm
Vanbinnen is het chaos. Wat mag ik nog eten? Wat niet? Hoe zie ik eruit? Wat voel ik?
Je kind doet misschien normaal, maar ondertussen draait het hoofd overuren.
En in die chaos is het jouw taak als ouder om rust te brengen.
Niet met ellenlange gesprekken.
Maar met een heldere dagindeling. Duidelijke eetmomenten. Grenzen waar je kind op kan leunen.
Structuur is geen controle. Structuur is veiligheid.
Veel ouders vrezen dat ze hun kind onder druk zetten met vaste regels.
Maar weet je: structuur betekent juist ontspanning.
Het geeft je kind iets om op te vertrouwen. Iets dat blijft staan als alles wankelt.
Denk aan:
-
- Vaste eetmomenten (3 hoofdmaaltijden + 3 tussendoortjes)
-
- Een voorspelbare dagstructuur
-
- Duidelijke grenzen over wat wel en niet bespreekbaar is rond eten
Leiderschap betekent: jij neemt beslissingen
Een kind in overlevingsmodus kan geen goede keuzes maken.
En dus is het niet helpend om alles samen te overleggen.
Wat je kind nodig heeft, is dat jij zegt:
“Dit is wat we vandaag doen. Ik help je daarbij. En je hoeft het niet alleen te kunnen.”
Dat is geen hardheid.
Dat is ouder-zijn op je krachtigst.
Voel je dat dit bij jullie speelt?
Als je kind signalen toont van een beginnende eetstoornis, hoef je niet te wachten op een diagnose om actie te ondernemen.
Hoe sneller jij thuis de juiste structuur aanbrengt, hoe veiliger het voor je kind wordt.
In mijn gratis e-book leg ik stap voor stap uit wat je kunt doen bij een vermoeden van een eetstoornis:
van eerste signalen herkennen tot een aanpak die wérkt, thuis.
Download het hier: “Aanpak bij vermoeden van een eetstoornis – praktische gids voor oude